Op 21 september was het Wereld Alzheimer Dag. Ik was erbij in Bergen op Zoom en droeg een van mijn gedichten voor (naast professioneel tekstschrijver ben ik ook dichter :-)). Erg mooi om te mogen doen.

De verhalen van de mensen in de zaal kwamen los bij een gedicht over ‘de ouwe Berregse kefeekes (voor de niet-Bergenaren of Brabanders: de cafés in Bergen op Zoom :-)). ‘Ahja, in dat café werd altijd gevochten!’ En daar ben ik geweest met mijn witte panty’s aan terwijl dat niet mocht van mijn vader!’
Het was een gezellig intermezzo en je zag iedereen geïnteresseerd luisteren en lachen.
Even later vertelde een piepjonge kunstenares over de keramieken beeldjes die ze maakt met dementerenden. Over een van de deelnemers die een potje met verf wilde leegdrinken en hoe ze dat met humor oploste. ‘Echt, we lachen wat af met zijn allen!’ vertelde ze vrolijk.
Ook ik deed mijn verhaal voordat ik mijn gedicht over geheugenverlies begon te lezen. Ik vertelde over mijn sessie diezelfde ochtend bij de logopediepraktijk ‘om weer voluit te leren stotteren’. ‘Want’, zo zei ik, ‘ik verbloem het te veel. Net zoals sommige mensen met beginnende geheugenproblemen dat doen. Kunnen we niet gewoon afspreken dat we dat vanaf nu laten?’ zei ik.
Wat we vinden van al die verhalen?
Mooi. Kwetsbaar. Humoristisch.
Het doet iets met ons. En sommige van de verhalen blijven ons een tijd bij.
Vreemd toch dat we dit – wanneer het over ons bedrijf gaat – meestal nalaten? Zeker als je bedenkt dat dit verhaal uniek is.
Vraag je eens af waarom het alleen zou moeten gaan over ”product x waarmee jouw klant binnen 10 minuten grondstoffen binnen zijn fabriek van band 1 naar band 2 brengt’. (en wees eens eerlijk: levert de concurrent niet een min of meer vergelijkbaar product?)
Jouw bedrijf is een vat vol verhalen en veel daarvan zijn de moeite waard om te delen. Ze zorgen voor een lach, voor herkenning of een andere emotie. Ze maken jouw bedrijf UNIEK.
Wil jij met de verhalen over jouw bedrijf klanten bereiken? Neem dan eens contact met me op.