Waaruit bestaat de mens?
Volgens Walt uit de Netflix-serie Breaking Bad onder andere uit koolstof.
Walt is niet perfect. Volgens anderen.
Walt is scheikundeleraar en wast auto’s. Zo probeert hij zijn gezin te onderhouden.
De midlife man wil er niet aan dat hij longkanker heeft en hij wil zéker geen dure behandelingen die zijn leven verlengen.
Walt luistert. Naar zijn vrouw en zijn zoon die willen dat hij geneest. Naar zijn haantjeszwager die doodsbang is voor zijn nieuwe werkplek waar hij écht zware drugscriminelen moet opsporen.
Walt zegt niet veel. Walt zegt mensen niet veel.
Tot hij geld nodig heeft. Héél veel geld. Voor zijn behandelingen en voor zijn nalatenschap.
Walt is een pro in scheikunde. Als hij hoort dat er geen speed meer op straat is, gaat hij het maken, met een oud-student die het lokale drugswereldje kent.
Perfect meth. Kristalblauw.
Het spul is gewild. Walt is gewild.
En Walt zwijgt over wat hij doet.
Tot zijn vrouw van hem wil scheiden.
Walt praat en vanaf dan noemt zijn vrouw hem drugsdealer. De sporttas vol met geld wil ze niet. Ze wil hem niet.
Wat is perfect?
En is imperfect niet veel interessanter? Menselijker?
In mijn ogen creëert perfectie afstand. Omdat het te mooi is om te geloven.
Misschien komt het doordat ik al van kind af aan stotter. ‘Perfect praten’ zat er voor mij niet in. Fascineren haperingen me daardoor meer dan succesverhalen. In mensen en in bedrijven.
Zwijgzame mensen met ogen die boekdelen spreken.
Bedrijven die fouten maken, dat erkennen, het goedmaken en het complete verhaal delen.
Ze zeggen een hele hoop.
“In mij schuilt een verhaal.”
“Kijk, wij zijn niet perfect. Maar we doen er wél alles aan om jou zo goed
mogelijk te helpen.”
Imperfectie laat zien dat we mensen zijn. Ook al maken we ingewikkelde technische dingen en meten we onze prestaties in cijfers tot ver achter de komma.
Zijn we uiteindelijk niet allemaal koolstof (plus een klein beetje andere elementen)?
Laten we een beetje meer Walt zijn.
Afgezien van de speed dan 😉.