Ben jij een beetje een Oppenheimer?

Oppenheimer al gezien? Nog niet? Geen zorgen, ik ga alleen zeggen dat het écht een hele goeie film is. Van wat ik ervan heb kunnen volgen dan. Want wat gaat die film ongelooflijk snel.

Nee, ik wil het hebben over de persoon Oppenheimer. Het genie, maar daarom niet per se gelukkig.

Want als jonge, slimme jongen werd hij geplaagd door visioenen. Over grote stelsels, iets met neutronen, een uraniumkern, licht.

Oppie woelend in zijn bed onder de sterrenhemel.
Hoogstens wist hij dat hij iets moest met die visioenen.

Het punt was: hij had niet het vermogen om er iets mee te doen. Nóg niet.

Moet je je voorstellen. Iets ‘zien’ en niet precies weten wat je ziet. Enorm ernaar verlangen om het aan te raken, te ontrafelen.

Iets weten maar ook weer niet.

Genieën zijn zeldzaam en soms ongelukkig. Maar doodnormale mensen zoals jij en ik kunnen ook behoorlijk last hebben van wat in onze hoofden zit en maar niet ‘bewaarheid’ wil worden.

Dat glasheldere beeld dat zodra je het wilt grijpen, ontglipt.

Of je hebt het eindelijk goed beet en het breekt.

Oppenheimer moest de juiste formules en de juiste mensen vinden om te komen tot zijn ‘product.*’

En jij?

Misschien moet jij alleen de juiste woorden vinden voor jouw idee, product of dienst.

Wat als ik jou help?

Je wilt niet weten op wat voor woorden ik kan komen. Welke vragen ik kan stellen. Dat je eerst denkt “Is het zo onduidelijk?” en daarna zegt “Ja, ja! Zo is het een stuk duidelijker!”

En jouw klanten? Die willen weten of ze wel of niet bij jou moeten zijn. Hoe ga je dát in een paar woorden opschrijven?

Stop met woelen. Neem contact op.

*We hoeven het er niet over eens te zijn of dat product er ooit had moeten komen of niet. Het is niet mijn bedoeling om hierover een discussie op te starten.